Stofwolken

Mijn vrienden maken nooit schoon. Niet omdat ze vies zijn. Nee, ze hebben een werkster. Een Somalische moeder van vijf kinderen die geen Nederlands spreekt, maar wel veel lacht. Of een vlotte studente met paardenstaart die geld nodig heeft voor haar skivakantie, iPad en caffe latte macchiato.

‘Heerlijk,’ zeggen ze. ‘Je hoeft niets meer te doen en toch is je huis blinkend schoon.’

Ik heb geen werkster. Want een vriendin was er ooit één en soms ging ik mee. Zodra we het luxe appartement dat uitkeek op een gracht binnen waren, zetten we koffie met de echt Italiaanse espressomachine. Daarna lazen we glossy’s, elk liggend op een designbank. Na anderhalf uur was het tijd voor actie. We pakten glassex, spoten alles onder en wreven het op, net zo lang tot het glom. De koffietafel, de wc-pot, de douchecabine, het aanrecht, de kraan, de deuren. Daarna maakten we emmers en schoonmaakdoeken nat en lieten die druipend staan. Als laatste legden we de glossy’s als een waaier op tafel. ‘Laat vooral zien dat je iets hebt gedaan,’ zei mijn vriendin, terwijl ze de deur weer op slot draaide.

Schoonmaken in mijn eigen huis doe ik dus zelf. Ooit las ik een lofzang op schoonmaken. Je beweegt, werkt met je handen en bent bezig in het hier en nu. En het is goedkoop: poetsen kan met oude handdoeken en een fles allesreiniger kost bijna niks.

Als ik het zo opsom, klinkt het als een ideale bezigheid voor mij. Maar ik doe het bijna nooit. Ik denk er wel vaak aan. Bijvoorbeeld als het stof opgehoopt onder de bank ligt. Of als de badkamerspiegel bespetterd is met tandpasta en klodders mascara.

Want wat ze ook beweren, het is natuurlijk gewoon rotwerk. Het is saai, stompzinnig en ook best vies. En misschien kom je erdoor in het hier en nu, maar dat lukt me ook wel op de bank met een glas wijn.

Maar toch. De zeldzame keer dat ik de stofzuiger of dweil pak, voel ik me daarna wel voldaan. ‘Kijk goed naar de badkamer,’ zeg ik op dwingende toon tegen mijn huisgenoten. ‘Alles blinkt weer.’ Ze knikken braaf en spetteren daarna de spiegel weer vrolijk onder.

De conclusie is dus simpel. Schoonmaken is een plezierige, gratis activiteit op één voorwaarde. Doe het niet te vaak. Laat die stofwolken zich dus eerst flink ophopen, die gootsteen dichtslibben en die vuilnisbak uitpuilen. Dan heb je maximaal effect van je werk.

Deze blog is ook gepubliceerd in Genoeg.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *