Sommige mensen vinden de trein niks. Te duur, te traag, te vol. Ik snap dat niet. Ik ga graag met de trein. Helemaal als het druk is. Dan kom ik namelijk toe aan mijn favoriete gratis tijdverdrijf. Afluisteren.
Afluisteren is niet eens het juiste woord, want dat suggereert dat je er moeite voor moet doen. Dat hoeft nooit. Er zijn altijd mensen die zo hard praten dat je alles wel moet horen. Het kan hen kennelijk niet schelen dat iedereen van hun persoonlijke sores kan meegenieten. Of ze kunnen zich niet voorstellen dat er iemand op de wereld is die daar geen interesse in heeft.
Ik zoek een goede plek zodat ik de hele coupé kan overzien, zet mijn oren open en geniet. Ik hoor meisjes zich afvragen waarom een jongen op een bepaalde manier keek en wat dat nou zou betekenen. Jongens elkaar uitleggen hoe je kunt frauderen bij tentamens door je voor te doen als een ander. Vrouwen vertellen dat ze een soa hebben opgelopen en dat hun man echt gelooft dat het van een wc-bril komt.
Een nog betere plek voor afluisteren is internet, al zou je het daar misschien beter aflezen kunnen noemen. Forums, Facebook, Twitter, iedereen strooit kwistig persoonlijke informatie rond. Vreemdgaan, wat er die avond is gegeten, ongewenste kinderloosheid, hoogoplopende familievetes en mensen die ‘het’ maar twee keer per jaar doen: een paar keer klikken en je hebt de sappigste verhalen op je beeldscherm.
Ik kan geen betere hobby bedenken. Iedereen kan het, trainen hoeft niet en het is gratis. Toch is een waarschuwing op zijn plaats. Laatst maakte ik een treinreis van twee uur. Ik had me helemaal geïnstalleerd om eens lekker mee te luisteren, maar halverwege werd ik misselijk en draaierig. Ik ben ziek, dacht ik, ik moet terug naar huis. Maar zodra ik het perron opstapte, voelde ik me weer goed. Toen besefte ik pas wat het was. Het was te veel en het had te lang geduurd. Ik was al die verhalen zat. Of ze nu gingen over schoonmoeders die niet willen luisteren, kinderen die niet willen leren of mannen die niet willen praten, het leek allemaal op elkaar. Doe het met mate is daarom het devies. Utrecht – Eindhoven: precies goed. Utrecht – Roermond: neem ook een goed boek mee.
Deze blog is gepubliceerd in de rubriek Kicks voor Niks in het nummer 96 (lente 2013) van Genoeg.