Voor tijdschrift Genoeg schrijf ik de rubriek ‘De Uitdaging’. Dertig dagen probeer ik een goed voornemen vol te houden. Dit is de zesde aflevering.
Dag 0
Ik ben de uitdagingen zat waarbij je niks mag of niks moet. Al die geboden en verboden maken me kriegelig. Ik wil daarom deze keer een leuke uitdaging, iets creatiefs en iets wat ik met plezier doe. Handwerken deed ik vroeger graag maar ik kan me er al jaren niet toe zetten. Koken moet ik elke dag al dus dat is niks extra’s. De keuze valt op tekenen. Dat heb ik sinds de middelbare school niet meer gedaan.
Dag 1
Ik hield vroeger op school nooit van tekenen. Wat ik op papier kreeg zag er altijd zo anders uit dan wat ik in mijn hoofd had. En al dat gedoe met perspectief en schaduw en licht vond ik ingewikkeld en saai. Het ging iets beter toen ik een tekendocent kreeg die vooral creatieve ideeën beloonde. De uitwerking leek ondergeschikt. De ideeën kwamen vanzelf wel en zo fietste ik vrij makkelijk door de lessen heen. Ik teken dus nog steeds als een gemiddelde tienjarige.
Maar vroeger was alles slechter en tegenwoordig krijgen kinderen veel beter en vooral veel leuker tekenles. Ze leren hoe ze moeten kijken en ze krijgen tips waardoor ze steeds beter worden. Had ik dat maar gehad, dan was ik vast dat tienjarigenniveau allang ontstegen. Maar het is nooit te laat natuurlijk. Ik haal een stapel boeken uit de bibliotheek die me beloven te leren tekenen en koop een paar potloden en een kladblok. Aan de slag!
Dag 2
Ik begin met het boek over striptekenen, want ik lees graag strips. Ik begin met hoofdstuk 1, de ogen. Dit is geinig.
Dag 4
Ik teken al vier dagen ogen en tot mijn verbazing verveelt het me nog steeds niet.
Dag 7
Na vier dagen ogen, twee dagen neuzen en twee dagen monden combineer ik alles. Tot mijn verrassing ontstaan er grappige gezichten. Ik vind dit leuk.
Dag 10
Tijd voor iets anders dan strips. Ik heb ook een serieus boek, vol vlinders, vogels, bloemen, fruit, portretten. En helemaal niet moeilijk, belooft het boek. Je moet goed kijken naar de vlakverdeling, eerst een schets maken en van daaruit verder gaan.
Ik begin met de opstartoefeningen. Dikke lijnen, dunne lijnen, arceren, krullen, rondjes: ik doe het fluitend en het ziet er niet eens heel lelijk uit.
Dag 12
Iets moeilijkers vandaag, een vogel. ‘Leuk bolletje,’ zegt een Puber die langsloopt. ‘Het is een vogel,’ merk ik beledigd op. ‘Oh ja, ik zie het.’ Maar erg overtuigend klinkt het niet. Woest teken ik verder en als ik klaar ben moet ik concluderen dat ook mijn vogel woest kijkt.
Dag 15
Met de aanwijzingen van het boek ernaast schets ik een portret van mijn dochter. Ze loopt lachend weg als ik haar het resultaat laat zien maar ik ben best tevreden. Ik ben het tienjarige niveau nu al ontstegen. Al is ze in het echt veel mooier dan op mijn tekening natuurlijk.
Dag 17
Misschien gaat het tekenen beter als ik weer ga doodelen. Vroeger op school tekende ik mijn schriften altijd vol poppetjes, versierde letters, bloemetjes en figuurtjes. Ik doodel een paar vergaderingen lang, maar het schiet niet echt op. Elke keer word ik afgeleid doordat ik moet meedenken of mijn mening moet geven. Vroeger op school kon ik rustig uren achter elkaar doodelen zonder dat het iemand opviel, tijdens vergaderingen wordt er van me verwacht dat ik zinnige dingen zeg. En doodelen en zinnige dingen zeggen gaat slecht samen, ontdek ik tot mijn verbazing. Het staat ook zo ongeïnteresseerd, als je steeds naar je schrijfblok staart en niet degenen aankijkt met wie je in een discussie bent verwikkeld.
Dag 19
Handletteren dan, de fröbelmode van dit moment. Ik dacht eerst dat het letters waren die je met je hand moest vormen, een soort schaduwspel of zo, of dat je ze met vingerverf moest maken, met je handen dus in plaats van met een potlood of pen. Maar het is veel simpeler. Het gaat om letters die je handmatig maakt. Dus niet met de computer.
Op advies van een hip frutselblog maak ik een alfabet op ruitjespapier maar het duurt me te lang. Vanaf de K raffel ik de letters af.
Dag 20
Even een striptekening tussendoor. Ik maak een mannetje met een heel groot hoofd en een rare bril. Best goed gelukt, al zeg ik het zelf.
Dag 23
Je hoeft niet eens zelf te kunnen handletteren om je huis ermee te versieren. Je kunt massa’s handletterachtige dingen kopen bij woonwinkels. Kussens, theedozen of houten bordjes in pastelkleuren met teksten erop. Spreekwoorden, dingen die Mandela zogenaamd heeft gezegd of weeïge teksten over geluk en het leven. In het Engels natuurlijk, dan valt minder op hoe verschrikkelijk weeïg ze zijn. Make today ridicously amazing. When nothing goes right, go left. Of nog mooier: kitchen op een groot bord in de keuken. Handig als je dement wordt en de weg in je eigen huis kwijt bent.
Dag 24
Ik ben heel vroeg wakker, iedereen slaapt nog, het regent en ik pak mijn tekenblok. Dat letters maken is toch ook best lollig.
Dag 28
Mijn blok raakt behoorlijk vol. Wat moet ik eigenlijk met al die tekeningen? Nu weet ik opeens waarom ik zo graag kook. Je bent een uur of langer lekker met je handen bezig, een half uur later is alles op en voorgoed verdwenen. Ik heb graag een leeg huis.
Dag 30
Striptekenen blijf ik leuk vinden, maar het handletteren frustreert me enorm. Ik heb geen geduld om een alfabet hokje voor hokje uit te tekenen en dan daarna nog een hele tekst te maken. Zoiets moet toch veel sneller kunnen, denk ik. En jawel. Ik download een paar leuke lettertypes en start paint op. In hooguit een kwartier heb ik mijn eigen hippe krijtbord met tekst. Ik ben toch meer een dichter dan een tekenaar, denk ik.