Teksten | Eindredactie | Communicatieadvies
Mijn vrienden maken nooit schoon. Niet omdat ze vies zijn. Nee, ze hebben een werkster. Een Somalische moeder van vijf kinderen die geen Nederlands spreekt, maar wel veel lacht. Of een vlotte studente met paardenstaart die geld nodig heeft voor haar skivakantie, iPad en caffe latte macchiato.
‘Heerlijk,’ zeggen ze. ‘Je hoeft niets meer te doen en toch is je huis blinkend schoon.’
Een tijd geleden stuitte ik op een site waar je je kon opgeven als tester. Je moest wat vragen beantwoorden en dan kreeg je zomaar de allernieuwste producten. Pindakaas gelardeerd met tijmhoning en cayennepeper, shampoo die niet alleen je haar maar ook je zelfvertrouwen veerkracht geeft en kussenzacht wc-papier met amandelmelkextracten.
Ik trok mijn wenkbrauwen op. Wat moet een mens met dat soort onzin? Zeep is zeep, pindakaas is pindakaas en je kont kun je ook afvegen met oude kranten. Zonde van het geld, slecht voor het milieu en in de negentiende eeuw redden ze het ook prima zonder. Mijn huis komt het niet binnen. Het is hier huismerk wat de klok slaat. Lees verder “Ezelinnenmelk”
Ik was een halfslachtige scheider. Batterijen, glas en papier hield ik apart, maar de biobak gebruikte ik niet. Te smerig. Maar toen stond er ’s ochtends opeens een vrachtwagen in de straat, met draaiende motor. Misschien gaat er iemand verhuizen, dacht ik slaperig. Twintig minuten ronkte hij nog. Ik schoof de gordijnen open en zag mannen in oranje pakken blauwe containers uitladen. Voor elk huis één.
Twee dagen later was er weer een ronkende vrachtwagen met mannen in oranje pakken. Deze keer maakten ze alle grijze containers schoon, plakten er stickers op en hingen er folders aan. Daarna was de straat nat. En bezaaid met achterkanten van stickers en niet gebruikte folders. Lees verder “Scheiden”