Voor tijdschrift Genoeg schrijf ik de rubriek ‘De Uitdaging’. Dertig dagen probeer ik een goed voornemen vol te houden. Dit is de derde aflevering.
Dag 0
Ik heb nog nooit gemediteerd. Soms probeerden vriendinnen mij wel zover te krijgen. Enthousiast vertelden ze over mindfulness, yoga en meditatieweekenden. Maar ik kreeg er altijd de kriebels van. Waarom als rationele westerling je heil zoeken in oosterse gebruiken die je niet echt begrijpt? En waarom jezelf dwingen een uur stil te zitten terwijl je ook een goed boek kunt lezen of een glas wijn kunt drinken met vriendinnen? Natuurlijk is dat niet hetzelfde; ontspannend is het wel. Ik spreek uit ervaring.
Maar nu moet ik eraan geloven. Hoe moet het eigenlijk? Ik google een rondje, haal een stapel boeken bij de bibliotheek. Gewoon gaan zitten en op je ademhaling letten, lees ik overal. Tien minuten is genoeg in het begin. Dat klinkt makkelijk. Morgen begin ik echt.
Dag 1
Na het eten ga ik in de slaapkamer zitten, de wekker op tien minuten. Ik doe mijn ogen dicht en let op mijn ademhaling. Voeten stampen op de trap. Ze komen dichterbij. Een deur gaat open en dicht, daarna geschetter van een Youtubefilmpje. Oh ja, ik zou op mijn ademhaling letten. Dan piept de wekker.
Dag 3
‘Hoe lang ben ik al bezig?’ denk ik terwijl ik langzaam ademhaal. En dan: ‘Deze gedachte moet ik opschrijven in mijn artikel!’
Dag 5
De geest is als een aap die van tak naar tak slingert, lees ik ergens. Dat herken ik. Mijn gedachten springen alle kanten op. Vandaag duren die tien minuten drie keer zo lang als gisteren.
Dag 8
Al meer dan een week mediteer ik elke dag. ’s Ochtends laat ik per ongeluk een nieuw theeglas kapot vallen. ‘Oh’, zeg ik alleen maar. Dan pak ik stoffer en blik.
‘Ik weet zeker dat ik anders was gaan gillen,’ zeg ik tegen de Man, later die dag. ‘Ik ben helemaal zen. Nu al.’
Dag 11
Ik sla opnieuw mijn boeken over meditatie open. Meditatie doet geweldige dingen met mensen, begrijp ik al bladerend. Niet alleen gaat je bloeddruk omlaag, je wordt ook empathisch en draagt bij aan een betere wereld. Het lijkt wel of er een geheim genootschap bestaat van Zij die Mediteren en die daardoor een Beter Mens zijn.
Dag 12
Let op de gedachten die bij je opkomen tijdens het mediteren, las ik. Die proberen je te vertellen waar je voor weg wilt lopen, wat je achterliggende probleem is. Waar denk ik eigenlijk aan als ik mijn best doe nergens aan te denken? ‘Andijvie of toch boerenkool vanavond?’ registreer ik.
Dag 14
Het is vakantie, iedereen is moe en de kinderen moeten leren voor een toetsweek. Als ze elkaar voor de zoveelste keer te lijf gaan, ontplof ik. Misschien ben ik toch niet zo zen. Dat mediteren is leuk voor monniken die geen kinderen hebben die door de middelbare school moeten worden geloodst.
Dag 17
Het lijkt erop dat mijn gedachten sneller rustiger worden dan toen ik net begon. Maar toch twijfel ik of ik het wel goed doe. Hoe weet je eigenlijk of je het goed doet? Ik sla mijn boeken er weer eens op na. Iedereen denkt in het begin dat hij het niet goed doet, lees ik. Nou, dat doe ik dan in elk geval goed.
Dag 18
Mediteren is elke dag anders. Soms gaan de tien minuten snel voorbij, soms langzaam. Vaak voel ik me daarna of ik heb geslapen. Fris, uitgerust. Ook de rest van de dag voel ik me goed, ontspannen. Maar komt dat door het mediteren? Of begin ik eindelijk oud en wijs te worden? Of komt het omdat het buiten prachtig weer is en ik met open jas buiten loop? Het is eindelijk lente.
Dag 21
Ik tik meditatie in op youtube en vind allerlei filmpjes voor geleide meditatie. Dan klik ik door op een filmpje ‘Mediteren om je chakra’s te reinigen’. Daarna op ‘Oude Sjamaan’ en dan op ‘Meditatie in Volendam’. Bij die laatste verwacht ik foto’s van vissersboten en klederdracht, maar ook hier weer mensen in oosterse gewaden in lotushouding. De begeleidende stemmen praten langzaam. Sommige lijken op die van de spiegel van Sneeuwwitjes stiefmoeder in de Efteling. “Oh koningin, zo mooi als u bent, is er niet één.” En dat dan met een galm. Ik zet de computer weer uit en ga gewoon weer tien minuten zitten, alleen.
Dag 25
Gedachten springen heen en weer als een aap, maar die aap springt minder hoog en minder snel dan een paar weken terug. En soms blijft-ie zelfs even zitten.
Dag 28
Als ik stilzit, worden mijn handen en voeten heel warm terwijl ze eerst heel koud waren.
Dag 30
Een maand heb ik nu gemediteerd. Soms ging het makkelijk. Soms was het moeilijk. Ik vond het prettig, of in elk geval niet vervelend. Maar of het nou effect heeft? Vaak voel ik me ontspannen na het mediteren, uitgerust, net of ik een middagdutje heb gedaan. De rest van de dag merk ik eigenlijk niets. Ook daar heb ik mijn boeken weer op nageslagen. Je moet er juist niets van willen merken, lees ik. Juist als je niets verwacht, gaat het goed. Ik geloof dat ik te westers ben voor zulke logica. Ik lees verder. ‘Meditatie is een vorm van het ultieme pad, het hoogste doel dat een mens kan ambiëren. Het is een deel van de laatste evolutie van de mensheid van buiten naar binnen.’ En daar ben ik helemaal te westers voor. Ik kan maar één ding concluderen. Meditatie is prettig om te doen, maar meditatie-adepten met hun boeken en filmpjes moet ik mijden.
Naschrift Het mediteren had zo’n weldadige invloed op me dat ik het na deze maand niet één keer meer heb gedaan. Nog een paar keer dacht ik: zou ik niet nog eens…. maar ik ben er nooit meer voor gaan zitten en voel me nog precies even evenwichtig als anders.
Boeken
Tobin Blake: Leren mediteren in 30 dagen (2010)
Stephan Bodian: Mediteren voor Dummies (2015)