Mais

Er staat al een paar weken een plastic tas in de keuken. De tas is vol, heel vol. Twee pakken rijst, één pak melk, drie kippenpoten, drie broodroosters, zes maiskolven, twee bussen kipkruiden, vier plakjes champignon, drie stukken pizza. Allemaal mini’s, die kleine plastic nepboodschappen die je een tijdje geleden kon sparen bij Albert Heijn.

De tas staat in de weg, elke keer als ik uien pak, moet ik hem opzij schuiven. Maar ik weet niet goed wat ik ermee moet, dus hij blijft maar staan. Lees verder “Mais”

Spijbelen

Bijna niets is zo fijn als vrije tijd. Je ligt op de bank, kussens in je rug, kijkt naar buiten en denkt: wat zal ik doen? Een goed boek lezen? Onkruid wieden? En dan nestel je je nog eens in je kussens en besluit: nee, dat doe ik niet. Ik blijf gewoon liggen en doe niets. Het kost niets, je wordt er niet moe van, wat wil een mens nog meer?

Er is een overtreffende trap van vrije tijd. Spijbeltijd. Tijd die je cadeau krijgt omdat je niets doet terwijl je eigenlijk iets moet. Spijbeltijd is de zaligste vrije tijd die er is. Lees verder “Spijbelen”

Xantippe

Vroeger vloekte ik bij het leven. Godverdomme, kut, klote, het rolde allemaal zo mijn mond uit. Soms wisselde ik het af met de oud-Hollandse traditie van schelden met ziektes en hield ik het op tering, klere en pokken.

Ik wist het niet eens van mezelf. Ik merkte het pas toen mijn oudste kind begon te praten. Het was op een dag dat ik met haar een fietstochtje maakte. Het was lente, mooi weer, ik wilde even naar buiten. Ze was nog klein en paste nog in het stoeltje aan het stuur. Ik stopte voor een rood stoplicht en hoorde een hoog stemmetje zeggen: ‘Godverdomme, moeten we stoppen hè?’ Lees verder “Xantippe”

Hobby

Sommige mensen vinden de trein niks. Te duur, te traag, te vol. Ik snap dat niet. Ik ga graag met de trein. Helemaal als het druk is. Dan kom ik namelijk toe aan mijn favoriete gratis tijdverdrijf. Afluisteren.

Afluisteren is niet eens het juiste woord, want dat suggereert dat je er moeite voor moet doen. Dat hoeft nooit. Er zijn altijd mensen die zo hard praten dat je alles wel moet horen. Het kan hen kennelijk niet schelen dat iedereen van hun persoonlijke sores kan meegenieten. Of ze kunnen zich niet voorstellen dat er iemand op de wereld is die daar geen interesse in heeft. Lees verder “Hobby”

Pannenlap

Het weer werd kouder, de dagen korter en opeens overviel het me. Ik kreeg enorme zin in handwerken. Mijn vingers gingen er gewoon van jeuken. Niet zo vreemd eigenlijk, want handwerken is in de mode. Zelfs Hollywoodsterren zijn aan het breien geslagen.

Enthousiast bladerde ik dus een Libelle door, die ‘zelfmaakpatronen’ beloofde. Ik vond een werkbeschrijving van een gebreid vogelhuisje. Op de volgende bladzijde een gehaakte kerstbal. Niet precies het handwerken dat ik voor ogen had. Lees verder “Pannenlap”

Zegels plakken

Een supermarkt bij mij in de buurt heeft een geweldige spaaractie. Achterop hun kassabonnen staan zegeltjes die je moet uitknippen en opplakken. Een volle kaart kun je inwisselen voor een gratis ‘actieproduct’. Wasmiddel dat ruikt naar gemaaid gras. Crackertjes met knoflook-peterseliesmaak. Shampoo voor krullend haar.

Ik was altijd al fanatiek spaarder, maar dit heeft het spaarbeest in mij losgemaakt. Elke maand opnieuw probeer ik zoveel mogelijk te sparen met zo min mogelijk boodschappen. Lees verder “Zegels plakken”

Jersey Shore

Kinderen zijn leuk, maar ze hebben wel nadelen. Ze kotsen de boel onder als ze ziek zijn en ze willen elk jaar een kinderfeestje. Een groter nadeel is de kindercultuur, vooral die op televisie. Het begint met stompzinnige flut als de moralistische verhaaltjes van Kabouter Plop, en met de jaren groei je door naar het irritante geschreeuw in Spongebob en iCarly.

Er zijn ouders die hier niet in meegaan. Die laten hun kinderen alleen kunstzinnige Scandinavische films kijken en lezen avond na avond echte kinderliteratuur voor. Zo ben ik niet. Ik laat mijn kinderen gewoon pulp kijken. Ik zeg dat ik dat doe zodat ze op het schoolplein kunnen meepraten. In werkelijkheid ben ik natuurlijk gewoon te lui om ze een verantwoorde opvoeding te geven. Lees verder “Jersey Shore”

Haar

Ik heb haar. Daar moet ik eigenlijk heel blij mee zijn, want er zijn genoeg leeftijdgenoten zonder haar. Weliswaar vrijwel allemaal mannen, maar toch.

Ik ben ook heus wel blij met mijn haar. Het is dik, in de zomer krijg ik zonder er iets voor te doen, blonde strengen erin, en het is nog niet eens grijs. Lees verder “Haar”

Strand

Op de laatste mooie dag van de zomer keek ik ’s ochtends naar buiten, las het weerbericht en zei tegen mijn kinderen: ‘we gaan zwemmen vandaag’. Ik complimenteerde mezelf met dit goede idee. Ik zou de krant meenemen, een boek dat ik half uit had en broodjes, iets te drinken, iets zomers, zelfgemaakte ijsthee bijvoorbeeld. En dan, op het strandje, zou ik op een zachte handdoek gaan liggen, de krant lezen, door mijn boek bladeren, aan mijn ijsthee nippen, en genieten.

Goed plan. Eerst even naar de supermarkt voor die broodjes. En dan meteen maar het eten voor vanavond meenemen. Misschien moest ik het eten vast koken, want daar had ik vast geen zin meer in als ik terugkwam. En als ik toch ging, kon ik net zo goed omfietsen voor wasmiddel van het Kruidvat, want dat was in de aanbieding. Lees verder “Strand”

Dun

Voor mij voelt het eind van de zomer een beetje hetzelfde als december. Ik kijk terug, evalueer, heroverweeg en maak nieuwe plannen. Heel bijzonder zijn die nooit. Vaker sporten, minder zuipen, minder televisie kijken, meer literatuur lezen, dezelfde prachtige maar onhaalbare doelen als in januari eigenlijk.

En het gaat dan altijd ongeveer hetzelfde als in januari. In september hou ik mijn nieuwe gedrag vol goede moed vol. Best makkelijk, vier keer per week sporten, denk ik dan. En die televisie mis ik helemaal niet en wat zijn er toch geweldige boeken geschreven. Na een tijd komt de klad er in, meestal rond oktober. Het wordt koud en donker, ik heb geen zin om ’s avonds nog naar buiten te gaan en al helemaal niet om te gaan sporten. En in taaie boeken waarin ik elke bladzijde drie keer moet lezen heb ik ook geen zin. Ik wil alleen maar voor de televisie hangen en bokbier drinken. Lees verder “Dun”